In 1982 kreeg de toen 35-jarige Maastrichtse kunstschilder Gèr Boosten de opdracht een beschildering te ontwerpen voor het stalen brandscherm dat kort tevoren was geplaatst in de stadsschouwburg Bonbonnière. De felle kleuren die Boosten gebruikte in zijn voorstelling van Prometheus zijn een uitstekende blikvanger en harmoniëren met de tinten, die Charles Eyck en Peter Struycken hadden gekozen voor de plafondschildering en het interieur van de schouwburg. In 1983 voltooide Gèr Boosten zijn schilderij. Hij beplakte het hele brandscherm met talrijke vellen stevig papier. Daarop bracht hij de voorstelling aan in olieverf. Zijn thema was een klassieke mythe die hij situeerde in de omgeving van de Limburgse hoofdstad.

‍

In visuele volgorde zien we de vier elementen: lucht, vuur, water, aarde. Uiteraard ligt het accent in de schildering – per slot betreft het hier een brandscherm - op het element vuur. Vuur is te beschouwen als pars pro toto voor de beschaving.  Prominent is te zien: de held en halfgod Prometheus die het vuur roofde van de goden en het bracht naar de mensen. Prometheus wordt beschouwd als de redder van de mensheid. Door hem werden de sterfelijke mensen vertrouwd gemaakt met ‘alle vaardigheden’, maar hij bracht de mensheid ook de hoop en de verwachting. Vuur is immers niet alleen verwoestend, maar ook louterend en inspirerend.

Ger Boosten verplaatst het verhaal van Prometheus’ vuurroof naar Maastricht. We zien de Griekse halfgod tijdens zijn afdaling naar de aarde als weldoener van de mensen en als grondlegger van hun beschaving. Hij is geconcentreerd op zijn kleinood: het vuur dat creatieve kracht moet brengen, maar ook een zuiverende werking heeft. Op het water zien we een bootje. Dat is het levensbootje waarin de ‘stedenmaagd’ van Maastricht is gezeten; onder het achterbankje is het symbool voor de tijd te zien. Links op de voorgrond een figuur met een hoed op de rug bezien. Dat is de scepticus.  Samen met het bootje en de machteloos toekijkende figuur in de gele trui rechtsboven ontstaat hier een krachtige diagonaal in het werk. Dan is er een tweede diagonaal gevormd door de vlagdrager rechts van het midden. Hij draagt de stadsvlag van Maastricht in de kleuren rood en wit.  Rechts zien we op de aarde het verwelkomende Maastrichtse publiek met op de voorgrond onbekommerd spelende jeugd. Boven bij de horizon zien we een man in regenjas zich uit het beeld haasten. Een dame in het rumoer heft een masker tegen het verblindende licht van het vuur. Op de linker Maasoever rent ons een gezelschap tegemoet onder het uitslaan van luide kreten. Aan de horizon doemt het silhouet op van de stad Maastricht.

‍