Maastricht heeft een grote traditie op het gebied van onderwijs. In de middeleeuwen telde de stad verschillende scholen die aan kapittels en kloosters waren verbonden, maar alleen de voormalige Latijnse stadsschool bleef bewaard in het pand Achter de Comedie 8. Het jaartal prijkt nog steeds in het fronton boven de gevel. In 1787 werd op het terrein van het Jezuïetenklooster de Roomse Latijnse School gebouwd in opdracht van het stadsbestuur, die in het fronton van de voorgevel het stadswapen liet aanbrengen.

‍

De Latijnse scholen verzorgden het voortgezet onderwijs dat in de middeleeuwen altijd in het Latijn werd gegeven. In Maastricht verzorgden de paters Jezuïeten deze opleiding totdat de orde in 1773 werd opgeheven. De oude middeleeuwse Latijnse school werd afgebroken, maar de nieuwe ‘stedelijke’ school uit 1787 bleef wel bewaard. De nieuwe Latijnse school werd gebouwd door de bouwmeester Jean Francois Deplaye. Het gebouw heeft één verdieping en de voorgevel telt zeven vensterassen. De vensters hebben hardstenen omlijstingen en daarin zijn hardstenen kruisen geplaatst. Boven de drie middelste vensters is op de gevel een fronton geplaatst en de mergelstenen vulling van het fronton toont de Maastrichtse stedemaagd met het stadswapen. Architect Deplaye heeft in zijn ontwerptekeningen ook de kleur vastgesteld van zijn nieuwe gebouw: de gevels moesten in een ‘peerlcouleur` - parelwit, gebroken wit- worden geschilderd. Op de hardstenen omlijstingen van de deur- en vensteropeningen moest een ‘blauwe steencouleur’ worden aangebracht. Dat is min of meer de natuurlijke kleuer van hardsteen, die immers ook Naamse ‘blauwe’ steen wordt genoemd.  De houten deuren en kozijnen moesten een groene kleur krijgen. Op het pleintje voor de Latijnse school staat een bronzen beeldengroep van de Maastrichtse beeldhouwer Appie Drielsma (1938-2014) met een alleszins voor de hand liggende naam: de komedianten (1991).

‍

Momenteel is de monumentale Latijnse school in gebruik als kantoor.

‍